เมื่อดูโขน เราจดจำเฉพาะ บทบาท ตามหัวโขนที่สวมใส่
ผู้สวมใส่ ก็ย่อมแสดงไปตามหัวโขนที่สวมไว้
คนแสดงร่วมก็แสดงตามบทบาทของโขนแต่ ละตัว
แต่เมื่ิอถอดหัวโขนออก ผู้แสดงก็หมดความสำคัญ กลับไปเป็น สามัญธรรมดา
คนแสดงเป็นทศกรรณ์ อาจเป็นเพื่อนสนิทกะคนที่แสดงเป็นหนุมาน
เราไม่ควรยึดติดกับหัวโขน ฉันใด เราก็ควรเข้าใจ การเสื่อมลาภ เสื่อมยศ ฉันนั้น
เมื่อเสีื่อมลาภและเสื่อมยศ เราก็กลับเป็นเพียงคนธรรมดาสามัญ
หามีคนจะยกยอและให้ความสำคัญไม่
ดังนั้น จึงควรเตือนตนเองไว้เสมอ ว่า
อย่าหลงในลาภ ยศ และสรรเสริญ
จงตั้งใจให้เป็นกลางจากอคติทั้งปวง
มุ่งในปณิธานแห่งตน บนวิถีของคลองธรรม
และดำเนินชีวิตด้วยปกติวิสัย
......
