เรื่องนี้เป็นวิทยาทานสมัยมัธยมครับ
อาจารย์ท่านสอนไว้ว่า ปฏิกิริยาทางเคมีก็เหมือนกับชีวิตคน สารแต่ละตัว ก็เหมือนกับคน 1 คน
มีทั้งที่ชอบ (ขี้หน้า) กัน ไม่ทั้งไม่ชอบกัน (like disolve like)
โดยที่การชอบและไม่ชอบกันนั้น เป็นคุณสมบัติของสาร (แต่คนเราบางที่ก็ชอบหาคำตอบว่าทำไม)
หากสาร 2 สาร ต้องการมาเกิดเป็นสารประกอบร่วมกัน หรืออาจกล่าวได้ว่า ต้องการมีพันธะต่อกัน
จะต้องมีการคลายหรือปลดปล่อยพลังงานในช่วงแรก
ก็เหมือนกับคน 2 คน หากจะอยากรู้จักกัน ก็ต้องมีการคลายพลังหรือสลายกำแพงส่วนตัว ออกมา
เพื่อให้สามารถเข้าใกล้กันได้มากขึ้น
กลับมากล่าวที่สารเคมีต่อนะครับ พอโมเลกุล 2 โมเลกุล คลายพลังงานเพื่อเข้าใกล้กันแล้ว
ก็ถึงตอนที่ จะต้องใช้สร้างพลังงานพันธะ เพื่อยึด 2 โมเลกุลเข้าด้วยกัน
เช่นเดียวกับคน เมื่อกำแพงส่วนตัวสลายไปบ้างแล้ว ก็ต้องใช้ความพยายามที่จะสร้างสายสัมพันธ์
เพื่อยึดคน 2 คนเข้าด้วยกัน ซึ่งพลังงานที่ใช้ และความแข็งแรงของพันธะ จะแตกต่างกัน
โดยขึ้นอยู่กับ ชนิดของพลังงาน ฉันใด ความพยามและความแนบแน่นของสายสัมพันธ์
ก็ขึ้นอยู่กับ ชนิดของความสัมพันธ์ (คนรู้จัก คนคบหา เพื่อนทั่วไป เพื่อนสนืท เพื่อนรัก และรักเพื่อน อิอิอิ ) ฉันนั้น
ดังนั้นในการคบหากัน ก็ต้องมีทั้งการคายพลังงานและใช้พลังงาน
ซึ่งผลรวมทั้งหมดจะเป็นคายหรือใช้พลังงานงานก็ขึ้นอยู่กับว่าการใช้พลังงานในขึ้นตอนใดจะมากกว่ากัน
ก็เช่นเดียวกับคนเรา ที่ บางคน ต้องใช้ความพยายาม อย่างมาก ที่จะคบหาใครสักคน
แต่บางคนกลับง่ายดายเสียเหลือเกินที่จะรักกัน
(ก็ มีใจให้กันอยู่แล้ว แค่คายพลังงานนิดหน่อยก็สร้างพันธะได้อยู่แล้ว)
คนเราก็มีทั้งที่เป็นแบบเฉื่อยชา (inert) หรือ ว่องไว (active) เช่นเดียวกับสารเคมี
อืมมม แล้วคุณละ สร้างพันธะกับแบบไหน ดูดหรือคายพลังงาน
(ส่วนผมคงเป็นธาตุจากต่างดาว คงไม่มีสารประกอบในโลกนี้สำหรับผมแน่ ๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น